Kathy i jej syn Cody jadą samochodem w milczeniu. Chłopiec gra w swoją grę, a kobieta skupia się na jeździe. Wieczorem zatrzymują się w jakiejś przydrożnej knajpce żeby coś zjeść. Po zmroku trafiają do celu, którym jest dom zmarłej siostry rodzicielki. Ich przyjazd z okna obserwuje emeryt Del, który był jej sąsiadem. Zatrzymują się tam by by posprzątać budynek w celu jego sprzedaży. Ośmiolatek jest bardzo nieśmiały i trudno mu nawiązać kontakt z rówieśnikami. W domu ciotki April głównie gra na tablecie. Na pierwszy rzut oka budynek przypomina należący do syllogomana.

Kiedy Cody, próbuje napić się wody z węża ogrodowego pierwszy raz natyka się na Dela, który zwrócił mu uwagę, że źle kręcił kurkiem. Matce przedstawia go jako wojskowy. Jest wyraźnie zła, że jej syn rozmawiał z obcą osobą. Staruszek nosi czapkę, która informuję o tym, że jest weteranem wojny w Korei. Ośmiolatek pyta go czy u niego wszystko dobrze. Podwożą go do klubu, gdzie są inni weterani, którzy grają np w bingo. W puli do wygrania jest 200 dolarów. Podczas, gdy Kathy wybiera co wyrzucić, Cody spryskuje na dworze wodą inne przedmioty. Poznaje Miguela i jego siostrę Annę, którzy proszą o opryskanie mebla.

Z opisu film bardzo przypomina klasyka, którym jest ''Gran Torino'' (2008), ale początkowe nastawienie dziadka względem nowych ludzi odmiennej rasy od razu obala dużą część podobieństwa. Del, którego dość szybko poznajemy jest bardzo pogodnym i sympatycznym człowiekiem, który nawet podzielił się z nimi prądem by nie żyli jak w buszu. Dom w którym z braku pieniędzy przyszło mieszkać głównym bohaterom to istna syllogomaniczna graciarnia w której znalazło się nawet truchło zwierzaka domowego. Trochę żałuję, że nie przybliżono znalezisk jakie tam były tych milszych i tych absurdalniejszych.

Więź między Codym a Delem skojarzyła mi się trochę z filmem ''Człowiek bez twarzy'' (1993) z tym wyjątkiem, że nie ma tu wymiaru stricte edukacyjnego. Staruszek pomaga ośmiolatkowi znaleźć zabawę w tak prozaicznych czynnościach jak koszenie trawy czy gra w bingo. Wątek z urodzinami był iście łapiący za serce tak samo jak kilka minut przed końcem. Warto poruszyć fakt, że dzieciak prawdopodobnie był introwertykiem, któremu Kathy próbowała zmusić do wychodzenia do ludzi wysyłaniem na kolonie czy kontaktami z wnukami sąsiadki, którzy byli nota bene debilami. Kontakt ze starszym mężczyznom pomógł mu się otworzyć na ludzi co można zobaczyć przy scenie negocjacji. Praktycznie nic nie wiemy o April do której dom należał poza zdawkowymi informacjami, że była raczej cicha oraz otyła. Delikatnie został zaimplementowany wątek LGBT w postaci córki weterana. Moja ocena to 7/10.