Pobyt w tym ośrodku uświadomił Gwen w jakim świecie żyła. Moim zdaniem przełomowa była rozmowa jej z siostrą na spotkaniu w ośrodku. Obie miały matke alkoholiczke i Gwen nie chciała stać sie taka jak ona.
Kochała Jaspera, ale wiedziała, że on nie zmieni się dla niej. Postąpiła najlepiej jak mogła.

najlepiej moze dla siebie,ale wedlug mnie jak sie kogos kocha,to wlasne dobro schodzi na boczny plan

Właśnie. A jemu nie zależało na niej. Gdyby też chciał się leczyć na pewno by go nie zostawiła. Przłeomem była chwila kiedy podniosła w końcu końskie kopyto. A on zapytał z drwiną: Teraz zajrzysz mu w zęby??. Nie zmieniłby się, pociągnął by ją ze sobą z powrotem na dno. A ona jeszcze nie była zdrowa, jeszcze długa droga przed nią. Musiała pomyśleć o sobie. Dobrze zrobiła

Akurat końskie kopyto było raczej symbolem tego, że sama nauczyła się okazywać uczucia i rozumieć je. Natomiast przełomowa była sytuacja w restauracji tuż przed wyjściem - jej facet zabrał ją na spotkanie "pojednawcze" w miejsce, które przypominało ich dawny styl życia. Jeszcze przed tą sceną myślalem podobnie, iż może z nim zostać bo facet chce się zmienić dla niej, dla siebie - dla nich obojga, ale po chwili ciągnął ją do towarzystwa, dla którego tylko dawna Gwen ma znaczenie.

A co miała zrobić? Alkoholizm to poważna sprawa. Często alkoholicy stosują przemoc wobec najbliższych. Miała poświęcić życie które chciała ułożyć od nowa dla pijaka, do którego miłość przeminie? To pytanie retoryczne.

A niby czemu milosc ma przeminac? jak sie kogos kocha to jest sie sklonnym do poswiecen.

Jasno widać, że brak Tobie doświadczenia i nie masz kompletnie pojęcia o problemach alkoholowych i ich leczeniu. Lepszy jest brak "miłości" niż związek z toksyczny człowiekiem, a poświęcanie się dla kogoś takiego jest objawem choroby.

Lepszy dla niej ? Oczywiscie, ja nie zaprzeczam. To bylo najlepsze rozwiazanie dla niej ale nie dla niego. Mowie,ze jesli sie kogos kocha to nie mysli sie o najlepszym rozwiazaniu dla siebie tylko dla tej drugiej osoby. Objawem jakiej choroby?

Pozwól, że się wypowiem, ponieważ jestem alkoholikiem i niedawno rozpadł mi się związek. Jestem wdzięczny mojej ex, że mnie rzuciła, ponieważ dzięki temu wreszcie udało mi się zrozumieć, ile krzywdy swoim piciem wyrządzam swoim najbliższym. Uważam, że zrobiła najlepszą rzecz w życiu nie tylko dla siebie, ale też dla mnie. Wstrząsnęło mną to strasznie i dzięki temu zrozumiałem coś i chcę zmienić swoje myślenie, swoje życie. Alkoholizm niestety jest taką chorobą, która niszczy nie tylko uzależnionego człowieka, ale też jego najbliższe otoczenie, wszystkich, którzy go kochają. A poświęcanie się dla takiej osoby jest objawem współuzależnienia i tak, jest to choroba. W tym momencie przygotowuję się do spędzenia właśnie 28 dni w ośrodku zamkniętym. Poszukajcie w googlu informacji o Modelu Minnesota, a dowiecie się, dlaczego właśnie w tym filmie terapia zamknięta trwa 28 dni.

h_chinasky , życzę Ci dużo sił i wytrwałości w terapii :-))

Moja mama po latach walki zostawiła ojca, alkoholika i to była najlepsza rzecz jaką zrobiła dla nas (dzieci), siebie i oczywiście dla niego. Poświęcenia poświęceniami, a zniszczone życie to zupełnie inna bajka. Mama próbowała wszystkiego, psycholodzy, terapie, ale dopiero po tym jak go wyrzuciła z domu zaczął sam próbować sobie pomóc. Dzięki temu się podniósł, zajęło mu to bardzo dużo czasu, ale jestem pewna, że nasze życie z ojcem w domu byłoby tragedią. W sumie było, szczęśliwym dzieciństwem nie mogę się pochwalić.

Jak się kogoś kocha to czasem właśnie trzeba odejść/pozwolić odejść drugiej osobie. Między miłością, a związkiem nie ma znaku równości.

chyba nie masz pojecia o czym mówisz. osoba, która ledwo wyszła z odwyku musi zerwac takie znajomosci. Ona by mu nie pomogła, tylko razem stoczyliby sie na dno. Wybacz, ze powiem troche chamsko ale "milosc przezwycieza wszystko" tylko w bajkach. jasne, ze duzo moze dac, ale zostanie z alkoholikiem byłoby najwieksza głupota jaka mogła zrobic, krzywde sobie i jemu (choc on sobie z tego nawet sprawy nie zdawał).

Zupełnie się zgadzam. Poza tym, takie idealistyczne podejście mają zazwyczaj osoby, które nigdy nie były blisko z alkoholikiem lub same nie miały problemu alkoholowego. Alkoholicy lubią ciągnąć się nawzajem w przepaść. Gwen musiala od niego odejść, czasem nie ma innego wyjścia.

Co z tego jak ona go kochała, (chodz mam ku temu watpliwosci) skoro on miał ją gdzieś, co widać w resturacji i ona poważnie z nim z rozmawia, a on nawet jej nie słucha rozgląda się po lokalu i dostrzega znajomych, przerywa jej rozmowe bez zadnego szacunku, totalna olewka, nawet jej nie sluchal, wstaje od stolu nawet sie na nia nie patrzac. a potem jeszcze mowi ze go osmieszyla przed znajomymi! To przewazylo szale ze nie chciala z nim byc bo widac odrazu bylo ze mowil tak(o tym ze chce sie zmienic) tylko zeby ja zatrzymac przy sobie rzucal puste slowa na wiatr, znajomi i zabawa byly wazniejsze od niej ! i ona to zauwazyla. Nie nadawal sie do nowej jej i postapila sluszenia zostawiajac go, a on nawet nie protestowal tylko dalej popala sobie papierosa mysla, "bedzie nastepna".

z ostatnim zdaniem zetnakatela się nie zgadzam, odniosłam wrażenie że stał tam w szoku, i może jemu też to by przestawiło w głowie, ale z całą resztą zgadzam się z Tobą i z przedmówcami,
ani nie można niszczyć swojego życia "z zasady bo kocham", ani ciężko o prawdziwą miłość jak się ma w krwioobiegu więcej alkoholu niż krwii.
więc takie gadki, że miłość jest ważniejsza, że trzeba się poświęcić... to puste gadanie. grzechem byłoby staczać się na dno tylko dlatego,że ktoś chętnie by widział na tym dnie nasze towarzystwo.